اشک من بارون غربت / تو دلم غبار حسرت

من برات سوغاتی دارم / یه سبد گل محبت
*
*
گر قضای روزگار تکه کند قلب مرا مینویسم روی هر تکه از آن نام تو را . . .
*
*
با دل عاشق بد نکن ای آدم نامهربون / سنگدل و بی وفا نشو ، یه دل داری اینم نشون . . .
*
*
آنجا که توئی ، رهگذری نیست مرا / جز دوری تو غم دیگری نیست مرا

خواهم که به جانب تو پرواز کنم / حیف است که هیچ بال و پری نیست مرا . . .

ღغروبا میون هفته بر سر قبر یه عاشقღ

ღیه جوون میاد میزاره گلای سرخ شقایقღ

ღبی صدا میشکنه بغضش روی سنگ قبر دلدارღ

ღاشک میریزه از دو چـشمش مثل بارون وقت دیدارღ

ღزیر لب با گریه میگه : مهربونم بی وفاییღ

ღرفتی و نیستی بدونی چه جگر سوزه جدایی !ღ

ღآخه من تو رو می خواستم ، اون نجیب خوب و پاکღ

ღاون صدای مهربون ، نه سکوت سرد خاکღ

ღتویی که نگاه پاکت مرهم زخم دلم بودღ

ღدیدنت حتی یه لحظه راه حل مشکلم بودღ

ღتو که ریشه کردی بـا من ، توی خاک بیقراریღ

ღتو که گفتی با جدایی هیچ میونه ای نداریღ

ღپس چرا تنهام گذاشتی توی این فصل سیاهی ؟ღ

ღتو عزیزترینی اما ، یه رفیق نیمه راهیღ

ღداغ رفتنت عزیزم خط کشید رو بودن منღ

ღرفتی و دیگه چه فایده ؟ ناله و ضجه و شیون ؟ღ

ღتو سفر کردی به خورشید ، رفتی اونور دقایقღ

ღمنو جا گذاشتی اینجا ، با دلی خسته و عاشقღ

ღنمیخوام بی تو بمونم ، بی تو زندگی حرومهღ

ღتو که پیش من نباشـی ، همه چی برام تمومهღ

ღعاشق خـسته و تنها ، سر گذاشت رو خاک نمناکღ

ღگفت جگر گوشه ی عشقو ، دادمش دست تو ای خاک !ღ

ღنزاری تنها بمونه ، همدم چشم سیاش باشღ

ღشونه کن موهاشو آروم ، شبا قصه گو براش باشღ

ღو غروب با اون غرورش نتونست دووم بیارهღ

ღپا کشید از آسمون و جاشو داد به یک ستارهღ

ღاون جوون داغ دیده ، با دلی شکسته از غمღ

ღبوسه زد رو خاک یار و دور شد آهسته و کم کღ

ღولی چند قدم که دور شد دوباره گریه رو سر دادღ

ღروشو بر گردوند و داد زد : به خدا نمیری از یاد !!!ღ

نیمه شب آواره و بی حس و حال

در سرم سودای جامی بی زوال

پرسه ای آغاز کرم در خیال

دل به یاد آورد ایام وصال

از جدایی یک دو سالی میگذشت

یک دو سال از عمر رفت و برنگشت

دل به یاد آورد اول بار را

خاطرات اولین دیدار را

آن نظر بازی آن اسرار را

لطفاً بروی ادامه مطلب کلیک کنید

شده یه چیزی تو دلت سنگینی کنه….؟؟؟

خیلی سخته آدم کسی رو نداشته باشه…

دلش لک بزنه که با یکی درد دل کنه ولی هیچکی نباشه…

نتونه به هیچکی اعتماد کنه…

هر چی سبک سنگین کنه تا دردش رو به یکی بگه نتونه,

آخرش برسه به یه بن بست …

تک و تنها با یه دلی که هی مجبورش می کنه اونو خالی کنه …

اما راهی رو نمی بینه سرش روکه بالا می کنه آسمون رو می بینه

به اون هم نمی تونه بگه…

خبری از آسمون هم ندیده

مگه چند بار اشک های شبونش رو پاک کرده…؟!

بهش محل هم نداده

تا رفته گریه کنه زود تر از اون بساط گریه اش رو پهن کرده تا کم نیاره …

خیلی سخته ادم خودش رو به تنهایی خوش کنه اما دلی داشته باشه که مدام از تنهایی بناله…

خیلی سخته ادم ندونه کدوم طرفیه؟!

خیلی سخته ادم احساس کنه خدا اونو از بنده هاش جدا کرده …

خیلی سخته ندونی وقتی داری با خدا درددل می کنی داره به حرفات گوش می ده یا …

پرده ی گناهات اونقدر ضخیم شده که صدات به خدا نمی رسه…. ؟!

 دختر جوانی چند روز قبل از عروسی آبله سختی گرفت و بستری شد.

نامزد وی به عیادتش رفت و در میان صحبتهایش از درد چشم خود نالید.

بیماری زن شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند.

مرد جوان عصازنان به عیادت نامزدش میرفت و از درد چشم مینالید.

موعد عروسی فرا رسید. زن نگران صورت خود که آبله آنرا از شکل

انداخته بود و شوهر هم که کور شده بود.

مردم میگفتند چه خوب عروس نازیبا همان بهتر که شوهرش نابینا باشد.

20 سال بعد از ازدواج زن از دنیا رفت، مرد عصایش را کنار گذاشت و چشمانش را گشود.

همه تعجب کردند. مرد گفت: "من کاری جز شرط عشق را به جا نیاوردم"